Zločin protiv čovječnosti
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 18 | Nivo: Fakultet za bezbijednost, Banja Luka

SADRŽAJ:
Uvodna razmatranja 2
Zločin protiv čovječnosti.................................................................................4
Pojam...................................................................................................4
Obilježja...............................................................................................5
Zaštitni objekt...................................................................................5
Radnja izvršenja...............................................................................5
Mjesto izvršenja................................................................................6
Vrijeme izvršenja..............................................................................7
Izvršilac djela....................................................................................7
Krivična odgovornost i nezastarijevanje krivičnog gonjenja i izvršenja kazne.................................................................................8
Zločin protiv čovječnosti u odnosu na druga međunarodna
krivična djela......................................................................................9
Protivpravnost i određenost u zakonu krivičnog djela Zločin
protiv čovječnosti............................................................................10
Međunarodni propisi....................................................................10
Nacionalno zakonodavstvo BiH..................................................12
Zaključna razmatranja...................................................................................17
Literatura........................................................................................................18
1. UVODNA RAZMATRANJA
«Bitan element države koji utiče na čovjeka je nesumnjivo upravo ono njeno obilježje koje je za nju specifično – to je mogućnost primjene prinude zasnovane na monopolu fizičke sile. U vezi sa tim je i uticaj koji na čovjeka vrši pravo kao sistem normi sa ovakvom prinudom. Država i pravo se, prema tome, pojavljuju kao ograničenje čovjekove lične slobode.» . Ovakvom «klasnom» određenju države i prava suprostavljenja je osnovna čovjekova, kako pojedinačna tako i društvena, težnja da faktički i pravno zaštiti lične slobode. Iako je zaštita ljudskih prava i sloboda civilizacijski i pravno uglavnom razvijana u oblasti unutrašnjeg ili nacionalnog zakonodavstva, još u antičkoj Grčkoj pronalazimo tragove naddržavne zaštite ličnih prava.
Nakon okončanja Drugog svjetskog rata, tek devedesete godine prošlog vijeka donose značajne momente u razvoju međunarodnog prava. Zbog stravičnih zločina počinjenih prvenstveno nad civilnim žrtvama, gdje su zločini nad djecom činili značajan udio, zatim zbog ogromnih razaranja, deportacija, protivpravnog zatvaranja, pljački i drugih nehumanih postupanja u nekoliko ratnih sukoba u svijetu tokom tog perioda, međunarodna zajednica je pokrenula široku inicijativu sankcionisanja počinilaca. U toj namjeri Organizacija ujedinjenih nacija ( OUN ) je ustanovila nekoliko ad hoc sudiva i to:
Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju ( MKSJ, ICTY ), osnovan Rezolucijom Savjeta bezbijednosti OUN 1993. godine, sa sjedištem u Hagu,
Međunarodni krivični tribunal za Ruandu, osnovan Rezolucijom Savjeta bezbijednosti 1994. godine, sa sjedištem u Tanzanijskom gradu Aruša,
Specijalni sud za Sijera Leone, osnovan sporazumom između OUN i vlade Sijera Leonea 2002. godine.
Osim osnivanja ad hoc sudova, međunarodna zajednica učestvuje u suđenjima za najteže zločine u okviru nacionalnih zakonodavstava postavljanjem međunarodnih sudija:
U Bosni i Hercegovini ( pojavljuju se i u svojstvu tužilaca ), od 2004. godine,
Na Kosovu, u okviru UMNIK uprave, od 2000. godine.
U Istočnom Timoru, u okviru Posebnih vijeća za ozbiljne zločine, od 1999. godine,
U Kambodži, zbog zločina Crvenih Kmera, od 2005. godine
Iskustva stečena predhodno navedenim međunarodnim sudovanjima svakako su dala značajan doprinos današnjem stepenu razvoja međunarodnog prava i doprinijela ustanovljavanju Međunarodnog krivičnog suda ( MKS, ICC ) tokom Diplomatske konferencije u Rimu 1998. godine, sa sjedištem u Hagu. Za Rimski statut Međunarodnog krivičnog suda se sa puno razloga kaže da predstavlja perspektivu međunarodne pravde i najznačajniji događaj u istoriji međunarodnog humanitarnog prava. Može se slobodno zaključiti kako postojanje Statuta ICC, kakav sadrži potrebne krivičnomaterijalne i krivičnoprocesne norme, znači potrebne pravne mehanizme, i samog suda, predstavlja bitan element predupređivanja teških, rasprostranjenih i masovnih kršenja ljudskih prava i sloboda počinjenih od strane državnih institucija zaštićenih monopolom sile kakvih je istorija prepuna.

---------- CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]